Ik heb me gedragen als huisvrouw. ‘De mannen’ waren een kast aan het bouwen en ik ben zowaar 1x met glazen water en een door mij in stukken gesneden appel naar boven gelopen. En telkens ging ik opruimen en schoonmaken, heel bizar. Ik kreeg het gevoel dat dergelijk gedrag van mij werd verwacht. Normaal ben ik me slechts marginaal bewust van zulke gevoelens en dan nog sla ik er geen acht op, zoals wanneer ‘men’ (de vrouwen) opstaat om de borden af te ruimen en ik lekker blijf zitten. In dit geval leek het me echter logisch gedrag, omdat zij met z’n twee zo hard aan het werk waren en ik ze daar onwennig en onbeholpen dankbaar voor probeerde te zijn.
Ik had tegen mijn vriend gezegd dat ik in het nieuwe huis de was zou doen. Ik wilde namelijk niet dat mijn kleren gingen stinken naar dat ranzige wasmiddel van hem. Ook was ik bang – misschien geheel ten onrechte – dat hij enkele van mijn wat fragielere kleren gewoon op 60° zou wassen. Daarbij had ik het plan opgevat om hem te redden van zijn eeuwige gekreukte overhemden en, jawel, zijn overhemden te gaan strijken. Ik ben dus vrijwillig Baas van de Was.
Toen ik aanbood uit te vogelen hoe de afwasmachine werkt en mijn vriend de handleiding in mijn handen drukte en zich snel uit de voeten maakte, kreeg ik het sterke vermoeden dat ik bij deze gebombardeerd was tot Baas Afwasmachine. Ik ben er nog niet achter hoe gelukkig ik met deze functie ben.
Ik moet eerlijkheidshalve melden dat mijn vriend doordeweeks Baas Voedselvoorziening is. Ook is hij grotendeels Baas Verbouwingen in het Huis.
Gelukkig kon ik dit weekend ook technischer aan de slag. Ik heb ervoor gezorgd dat we een fatsoenlijk televisiesignaal hebben. Best een opluchting, want dat huisvrouwengedoe moet niet de overhand krijgen!
