Kindjes krijgen, het is als een tunnel waar je in verdwijnt. Tien jaar vaarwel vrijheid. Benauwend idee! Ik was eens op een zaterdag in een vinexwijk in Utrecht om naar de architectuur te kijken (zaten heel leuke huizen tussen) en zag daar veel jonge ouders. Telkens was het beeld hetzelfde: een vermoeide vrouw die er vroeger leuk uit heeft gezien, maar nu totaal uitgeblust, en een vitale, knappe vader die vrolijk de kinderwagen voortduwde.
Pakken die vrouwen het niet slim aan, of is dit het lot van moeders?
Ik denk dat ik er nog maar niet aan moet beginnen zolang het als een tunnel voelt.
opbeurend stukje tekst voor een man achter zn apple die over circa 8 dagen voor de 1e keer in zn leven vader gaat worden 😉
Maar oh wacht, er is licht aan het eind van de tunnel. Wat zeg ik? Aan het begin van de tunnel! Want je schrijft alleen over uitgebluste vrouwen. En ik als vitale man kom er dus goed vanaf…
”Maar pakken die vrouwen het niet slim aan of is dit het lot van moeders?” Mmm, ik denk dat daar geen eenduidig antwoord op te geven valt. Wat mij wel opvalt is dat steeds meer mannen achter de (overwegende) lol en genot van het praktiserend vaderschap aan het komen zijn. Zij nemen iig 1 papadag op en genieten daar ook echt van. Dan kan moeders ook weer lekker (meer) gaan werken en is de balans terug. En die balans, beste leesvrinden, daar gaat t volgens mij om. Vooral niet te veel thuis tussen de luiers gaan zitten en tegelijk je ook niet helemaal op je werk storten. Gaat het mij lukken om die balans te vinden? I hope so. En zo niet, dan hoor ik het graag van je!
Papa Erik
ps: volgens mij zijn die uitgewoonde moeders (en vaders) vooral t resultaat van veel te veel in 1x willen. Huis kopen, trouwen, kids, vrienden. Als t ff kan spreidt dan lekker zoveel mogelijk van die (op zichzelf losstaand) fantastisch leuke dingen.