Ik heb een vel papier met namen en dat maakt mij heel gelukkig. De namen van mijn toekomstige kinderen staan daartussen, hihi! Bijna tastbaar. Een dag nadat ik de namenlijst had gemaakt, kreeg ik plots visioenen van huilende babies, totaal niet luisterende peuters en kleuters, schoolgaande kinderen die mij uitschelden voor “kankahoea” en pubers aan de drugs.
De oorzaak en de oplossing hiervan lagen in elkaars verlengde: ik keek tijdens het eten vaak naar Jo Frost als Supernanny. Dus ik naar Jo’s site in een wanhopige poging mijn toekomstige opvoedproblemen te overwinnen! Van de regen in de drup: op de site stonden alleen haar boeken (geen inhoud, alleen hoe goed het boek is) en een forum. Dit forum had ik beter niet kunnen betreden.
Als je denkt dat de gezinnen op tv uitzonderingen zijn, think again! Hordes desperate housewives van over de hele wereld spuien hun gal op dat forum. Het tv-programma is slechts het topje van de ijsberg.
Bovendien viel het mij op hoe achterlijk die vrouwen waren. Qua emancipatie bedoel ik. De echtgenoten waren de hele dag aan het werk en wilden sex als ze thuiskwamen. De vrouwen zaten de hele dag thuis en waren heel erg druk met de kinderen en het huishouden en hadden daarom geen zin in sex. Dat dat nog bestaat! Ik was zeer opgelucht toen ik de computer uitzette, uit het beeldscherm stapte en mijn huiskamer inkeek: mijn huis, mijn baan, mijn leven: en daar passen best een leuke man en kinderen in.
