Soms gooi ik iemand van hyves af omdat ze me irriteren. Zo was er eens een meisje die twee weken lang dagelijks een tagline postte die begon met ughe ughe, want ze had de kinkhoest of iets dergelijks. Op den duur voelde ik me potverdikke zelf ziek worden. Nu heb ik zin om iemand van msn te gooien, vanwege een tagline met de titel van een verschrikkelijk liedje. Elke dag bij het starten van msn zie ik die verdomde tekst en vaak kan ik het niet helpen dat het weerzinwekkende refrein in mijn hoofd klinkt. Iemand eraf knikkeren is best rigoureus. Misschien de volgende keer eerst een berichtje met het vriendelijke verzoek te stoppen met die ongein.
Toch zijn die vriendschapssites hartstikke leuk. Niet alleen om foto’s en blogjes van vrienden en vage bekenden te zien, maar ook voor de nodige hilariteit. Van een beetje afzeikhumor is nooit iemand slechter geworden, zeker beginnende acteurs niet. Ik kwam via-via op de pagina van een jong ventje dat acteur probeert te zijn. Hij heeft foto’s van zichzelf als wannabe-James Dean, één al pingelend op een gitaar met peuk in de mond en Michael-Madsen-blik. Dat was grappig. Toen opende ik zijn blog, waarin hij in de eerste alinea schrijft:
Normaal ken ik dit gevoel sla ik een jus achterover en heb ik liefde met een vrouw die prachtige ogen heeft Douchinde. Ze huilt altijd als ik er omarm of het nou van verdriet is geluk of om mij schoon te spoelen we zullen het nooit weten.
Komma’s? Who needs them?
Tussen de straatstenen en mijn buik zitten een paar pumps en op mijn rug zit een vrouw die me helemaal open haalt. De opwinding is zo groot dat ik me omdraai en haar stevig beet pak. We kijken elkaar aan en het begint keihard te regenen, zo hard dat er een rivier in de straat ontstaat en we laten ons meevoeren.
Ach ja, waarom niet? We gooien er tig clichés tegenaan. Ze komen ook nog vast te zitten in een rozenstruik (“de struik der liefde”) en ze geeft hem een klap in het gezicht en daarna gaat ze lachen, hoe existentieel. Uiteindelijk, ik bedenk dit niet zelf hoor, het staat er echt:
Zij probeert nog iets te zeggen maar haar lippen smelten door de hitte aan elkaar vast en ze lost op in tranen. Ik kijk omhoog en zie Douchinde met 60 ogen op me neer kijken.
pfff hyves, who needs it…
(eens zoeken dan)
God wat een herkenbaar verhaal. Ik zit hier met plaatsvervangende schaamte te lezen. Zum kotzen tranentrekkend slechte blogjes kunnen inderdaad hilarisch zijn, maar als je uitgelachen bent, trap hem dan ff virtueel in z’n ballen. Heeft ‘ie hard nodig.