Morgen ben ik treinsforens af. Daarom nog één treinverhaal.
De trein was vol. Ik kon nog net een plaatsje bemachtigen tegenover twee jonge jongens in een pak. In Amsterdam Centraal stapte de vrouw naast mij uit en kwam er nog zo’n knul bij. Daar zat ik dan, ingekneld tussen een lawaaiig stel jonge ballen, de blozende jongenswangen boven het te grote krijtstreeppak. Ik probeerde me zo klein mogelijk te maken. Mijn buurman nam veel ruimte in en stootte steeds met zijn voet tegen de mijne aan. Op een gegeven moment duwde ik terug. Ze praatten over iemand (een politicus? Ik weet het niet meer zo goed – probeerde ze te negeren) die in een Prius reed. Die vonden ze een “pauper”. Ik voelde me zo naar tussen hen dat het een eeuwigheid leek voordat ze uitstapten. Het bleek toen pas station Utrecht te zijn.
Ik stelde me voor dat ze callcentermedewerkers waren die vandaag een training kregen in Utrecht – handig centraal gelegen – waarin ze leerden hoe ze mensen aan de voordeur konden lastigvallen. Een promotie dus! Daarom die nieuwe, te grote krijtstreeppakken en dat ze zo schaamteloos en luidruchtig deden. Aha.
