Gisteren fietste ik voor het eerst naar mijn nieuwe sportlocatie. Gelukkig is in het deel van Amsterdam waar ik woon veel normaalheid. Oerdegelijke, betonnen tunneltjes met gele verlichting voor wandelaars en fietsers die onder de ring door willen. Treurige bloemenzaakjes waar de etalage al twintig jaar ongewijzigd is. Een kapper die “Angela” heet.
In een straat stonden rechts een rij jaren-vijftig-flatjes met veel schotelantennes en links een rij glimmende nieuwbouw. Dit deed me denken aan Het Broek in Arnhem, waar men ook heeft gepoogd sociale menging te creëren door nieuwbouw te plaatsen in een verpauperde wijk. Ik vraag me af of de tegenstelling juist door het zo zichtbaar naast elkaar te zetten niet groter wordt.
’s Ochtens vroeg onderweg naar het station is een wonderlijke reis door een oude dorpskern, een kantorenpark, een woestijn van asfalt met boomlijken en zacht gras met bloemetjes en rondhupsende konijntjes. Ik zal er eens foto’s van posten.
Laatst vloog een roodborstje met dezelfde snelheid millisecondenlang op ooghoogte naast mij.
Pingback: onderweg (2) « Sarah