Zuiver punt sauna

We waren gister in sauna ‘zuiver.’ (de punt hoort in de naam, ik denk dat ik hem ga toevoegen aan het foute-winkelnamenlijstje). Afgezien van de naam en het jaren-negentig-lettertype waarin ze hem overal hadden opgeschreven, is het een prachtige sauna. De Finse sauna’s zijn ruim en met mooi hout en steen ingericht. Dobberen in een bubbelbad met je hoofd in de buitenlucht het flinterdunne maanschijfje in de schemering aanschouwend, is best aan mij besteed.
Toen ik in het zoutcaldarium de broodnodige wellness aan het ervaren was, stapten vier blonde dertigers binnen die luidruchtig aan het kwebbelen waren. Hoezeer ik hen hun vrouwenuitstapje ook gunde, mijn lichaam en geest kwamen niet tot rust door hun verhandelingen over de date van de struise dame met krullen. Ik vroeg of ze stil konden zijn. De vrouw met krullen vroeg zich hardop af: “Dit is toch geen stiltesauna?”, en ze zetten hun gesprek doodleuk voort, zij het op een lager volume. Ik vond het nogal onbeschoft, maar durfde er niks meer van te zeggen toen ik mij herinnerde hoe ik een jaarlang treinreizigers heb geterrorriseerd met te luide muziek op het traject Arnhem – Almere.
De zoutbaden waren omgeven door glazen wanden waarlangs water stroomde. We deelden de ruimte met een ander stel. De ruimte galmde nogal. Er bereikte me een conversatie over het zingen van mongoolse monniken waarna een lage bastoon de ruimte vulde. Ik produceerde een begeleidende octaaf. De vrouw van het andere stel keek me glimlachend aan, opgelucht dat ze niet de enige was die haar – veel oudere – eigenzinnige man kon waarderen.

We waren gister in sauna ‘zuiver.’ in het Amsterdamse Bos (de punt hoort in de naam, ik denk dat ik hem ga toevoegen aan het foute-winkelnamenlijstje). Afgezien van de naam en het jaren-negentig-lettertype waarin ze hem overal hadden opgeschreven, is het een prachtige sauna. De Finse sauna’s zijn ruim en met mooi hout en steen ingericht. Dobberen in een bubbelbad met je hoofd in de buitenlucht het flinterdunne maanschijfje in de schemering aanschouwend, is best aan mij besteed.

Toen ik in het zoutcaldarium de broodnodige wellness aan het ervaren was, stapten vier blonde dertigers binnen die luidruchtig aan het kwebbelen waren. Hoezeer ik hen hun vrouwenuitstapje ook gunde, mijn lichaam en geest kwamen niet tot rust door hun verhandelingen over de date van de struise dame met krullen. Ik vroeg of ze stil konden zijn. De vrouw met krullen vroeg zich hardop af: “Dit is toch geen stiltesauna?”, en ze zetten hun gesprek doodleuk voort, zij het op een lager volume. Ik vond het nogal onbeschoft, maar durfde er niks meer van te zeggen toen ik mij herinnerde hoe ik een jaar lang treinreizigers heb geterroriseerd met te luide muziek op het traject Arnhem – Almere.

De zoutbaden waren omgeven door glazen wanden waarlangs water stroomde. We deelden de ruimte met een ander stel. De ruimte galmde nogal. Er bereikte me een conversatie over de zang van Mongoolse monniken waarna een lage bastoon de ruimte vulde. Ik produceerde een begeleidende octaaf. De vrouw keek me glimlachend aan, opgelucht dat ze niet de enige was die haar – veel oudere – eigenzinnige man kon waarderen.

Overigens vind ik bloot zijn ontzettend fijn en is een sauna de enige plek waar je in je badjas in een restaurant kan eten.