Vanaf het moment dat ik opstond is de dag een aaneenschakeling van toevallige handelingen. Ik loop door de gang en zie kapotte schoenen staan. Ik wil ze oppakken en weggooien, maar er staat een tas op. Dan zie ik in de tas een oude krant en een waterfles die in de afwasmachine moet. Dat leidt er toe dat ik alle tassen in de tassenmand uitmest en daarna ook de mand ernaast met regenkleding, mutsen en handschoenen. Van de hak op de tak leven.
Ik had zin om naar de gay parade te gaan kijken die ’s middag tussen twee en vijf ging rondvaren. Ik had al een zomerse outfit in mijn hoofd. Om twee uur had ik nog steeds niks gegeten of gedronken. Dus zette ik een lekkere pot thee en smeerde een boterham die ik voor de tv ging verorberen. Dat liep ook weer vertraging op doordat ik een geweldig beeld zag toen ik op de pauzeknop had gedrukt van de digitale recorder, daar moest een foto van worden genomen:
Fotocamera, statiefje, instellen, zo weer een half uur verder. Daarna heb ik een hele aflevering van “Van de Schoonheid en de Troost” gekeken en toen was het kwart voor vier. Na douchen en aankleden stond ik om kwart over vier buiten. Nog drie kwartier om de laatste paar boten te zien. Oh! Mijn fiets staat nog op het station! Bovendien regende het en had ik halsstarrig vastgehouden aan mijn zomerse outfit. Ik zou het niet gaan redden qua tijd (en ook niet qua blootheid van de outfit).
Nieuw plan: boodschappen doen. Dat ging goed. Het ging goed. Het voldeed aan de basisvoorwaarden die een mens aan boodschappen mag stellen.
