Hoge hakken bungelen in m’n hand. Ik ben niet verder gekomen dan mijn schoenen. Zoek houvast aan de muur, wil hem omhelzen. Mechanisch kleed ik me verder uit en loop richting de slaapkamer, maar ik ga naakt in kleermakerszit op het badkamerkleed zitten – weer een handeling onderbroken.
Ik zit hier. Wollig wit en daaronder de harde koude badkamervloer. Ik voel! Ik voel de vloer! Ik raak de muur aan. De muur is er nog! De muur is er nog. Ik zeg het hardop.
Ook al voelt het alsof ALLES ANDERS is, de drie dimensies in mijn huis zijn gelukkig nog hetzelfde.
