Hij was mijn beste vriend

Negen weken geleden was ik in het ziekenhuis in Arnhem. Mijn vader was ziek en het zag er niet goed uit. We probeerden de hele dag vrienden en familie te bereiken die mogelijk nog afscheid wilden nemen. Ik baalde ervan dat ik één van z’n vrienden, Hennie, niet te pakken kreeg. Het telefoonnummer was ongeldig. Tegen het eind van de middag was het toch gelukt zijn juiste nummer te achterhalen. Ik bracht hem het slechte nieuws en dat ‘ie gauw moest komen als hij m’n vader nog wilde zien. Hij kwam er meteen aan.

Hennie is een veganist en zo ziet ‘ie er ook uit. Mijn vader had hem hoog zitten, omdat ‘ie een goede beeldhouwer is en allerlei verborgen talenten heeft. Zo heeft ‘ie een keer eigenhandig een sterrenkijker gebouwd. Papa had dan ook altijd muntthee in huis, omdat Hennie daarvan houdt.

Nadat hij m’n vader gezien had, deed Hennie z’n best om opgebeurd te vertellen over het leven na de dood en over hoe hij ’s nachts uren met m’n vader kon praten over van alles en nog wat. Daarna hing ‘ie tegen m’n zus een akelig verhaal op over een reis naar Londen waar hij zonder geld was komen te zitten.

Het moment van afscheid begon dichterbij te komen en ik wilde iedereen behalve m’n zussen en onze mannen weghebben. Ik bonjourde de overgebleven gasten weg. Hennie ging nog een laatste keer bij m’n vader kijken. Toen ‘ie terugkwam, kon ‘ie de schijn niet meer ophouden. Met tranen in de ogen, zei hij: “Hij was mijn beste vriend.”

Op de uitvaart speelde hij lieve deuntjes op z’n sitar. Dat had mijn vader heel mooi gevonden.

1 reactie

  1. Biloe

    Dat was een heel mooi moment; goed dat je het opgetekend hebt! Xx BB

Reacties zijn gesloten.