kleine zusje

In mijn puberteit moest ik me niet zozeer ontworstelen aan mijn ouders, maar meer aan het interne juk dat ik mezelf had opgelegd in de vorm van het voorbeeld van twee grote zussen. Ik spiegelde de keuzes die ik maakte aan hen.

Dat maak ik nu weer mee. Ik had toch onbewust altijd het idee dat ik me net zoals zij zou ontwikkelen; niet dat zij kopieën van elkaar zijn, maar ze kregen bijvoorbeeld allebei hun eerste kind op ongeveer de leeftijd die ik nu heb.

Naarmate ik ouder word, besef ik dat ik minder binding met ze blijk te hebben qua muziek, qua interesses, qua levenskeuzes dan ik had verwacht. Dat voelt raar, maar ook volwassen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *