ruzie wandeling

Ik had ruzie met mijn dochter. Ik was haar brood aan het voeren. Dit is dodelijk saai, want het duurt heel lang. Hierover zijn Juul en ik het eens. Ik keek stiekem op m’n telefoon en zij wilde uit de kinderstoel klimmen en over de tafel kruipen om een iPhonekabel te pakken. Dat weet ik, omdat ik het haar heb laten doen. Daarna zette ik haar weer terug in de kinderstoel en hield haar vast. Hierop werd zij heel driftig. Ze probeerde zich woest op te richten uit de kinderstoel. Ik hield haar tegen. Ze huilde en keek me aan met een getergde blik.

Baby was sowieso in een zeikerige bui. De hele dag jengelen en op me hangen. Er komen tandjes door. In de wandelwagen was ze eindelijk heerlijk stil. In slaap gevallen. De boodschappen waren al gedaan, maar baby mocht vooral niet wakker worden. Ik besloot een wandeling te maken.

Ik heb een kinderboerderij ontdekt (elke dag geopend tussen 10:00 en 17:00, consumptie op het terras verplicht). Elke dag geopend. Ook op regenachtige dagen met ijzige wind, vraag ik mij af. En hoeveel bezoekers komen er dan? Ik liep verder naar een moestuin voor scholieren. Het hek stond open. Twee mensen in een gebouwtje keken me aan terwijl ik de tuin bekeek. Was dit wel openbaar eigenlijk? Ik deed m’n best een onverdachte passant te lijken. Ik kijk alleen even rond, hoor. Ja, alles gezien, ik ga weer.

Vlak achter ons huis ligt de voormalige vluchtkerk. Het mag niet gesloopt worden, omdat het een monument is: één van de weinige en oudste betonnen kerken van Nederland. Het gebouw is vervallen en heeft geen bestemming. De eigenaar wil er vanaf. Hopelijk verzint iemand snel een bestemming voor dit gebouw voordat het is weggeroest.

Vlakbij de kerk ontdekte ik een kraakpand. De krakers organiseren culturele activiteiten. Ik ben er heel erg benieuwd naar. Wie komt er op af? Hangt er een leipe sfeer? Of beter gezegd, geeft de mate van leipheid me een prettig en vrij gevoel of wil ik heel hard wegrennen (omdat ik heel hard moet lachen)?

Eenmaal thuis waren dochter en ik een stuk vrolijker. Ik door de kleine ontdekkingen in m’n buurt, zij door lekker lang te slapen hobbelend in de kinderwagen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *