Toen ik acht was, gingen wij op vakantie naar Hongarije. Want daar was het lekker goedkoop en konden we vaak uit eten. Alle restaurants in het toen communistische Hongarije serveerden alleen maar schnitzel, friet, paprika en goulash. Ik vond dat heerlijk. Kinderen houden van herhaling. Het toetje was een bord ananasschijfjes uit blik. Dat was steeds een teleurstelling. Ondanks het deprimerende voedsel en de chagrijnige bediening, gaf mijn vader altijd een fikse fooi. Hij was aan het eind van de maaltijd namelijk gezellig beschonken en dan werd ie gul.
Op één zo’n avond had het restaurant iets meer te bieden. Er speelde een zigeunertrio. Mijn vader vond t prachtig. Onder protest van mijn moeder (die de opdringerigheid van het groepje niet kon waarderen), gaf papa hen steeds geld. Ik vond het hele mooie muziek. Vanaf die avond wilde ik ook viool spelen.
Ik mocht op vioolles. De leraar woonde in een groot vrijstaand huis met een serre. (Veel later hoorde ik dat niet hij maar zij geld had, maar lang heb ik gedacht dat vioolleraren goed verdienen.) De leraar was een buitengewoon sympathieke man die goed les gaf met veel humor. Viool leren spelen is moeilijk. In het begin moest ik alleen de losse snaren leren strijken. Pas toen ik dat goed kon, mocht ik mn vingers op de snaar zetten. Dat betekent dat ik een half jaar lang slechts vier noten heb gespeeld. Dat is best lang als je acht jaar oud bent.
Het eerste liedje dat ik met vingers mocht spelen, was “Altijd is Kortjakje ziek”. Trots als een pauw was ik en ik deed erg mn best om het goed te spelen. Het heeft veel indruk gemaakt, want nu nog als ik dat simpele deuntje speel, komt dat voldane gevoel weer naar boven.
In de puberteit kapte ik met de lessen. Ik had er geen zin meer in en de vioolleraar met zn flauwe grappen hing me ook de keel uit. Op de middelbare school heb ik nog een paar jaar met het schoolorkest meegedaan, maar daarna heb ik tien jaar lang nauwelijks gespeeld.
Tot ik een paar jaar geleden weer begon bij een lokaal amateurorkest. Het is heerlijk om te doen. Ik ben heel blij dat ik viool heb leren spelen. Te danken aan een opdringerige zigeunerviolist in Hongarije.
