Zonder Jeroen ligt er post op de deurmat, zit de vuilnisemmer vol en raakt het wc-papier op.
Het is ook donkerder in huis. Hij doet altijd alle lampen aan. Ik één schemerlampje.
En ik zie geen rug. De rug van Jeroen is een vertrouwd uitzicht voor mij. Hij zit dan achter zijn computer en ik zit op de bank. Soms wil ik zijn aandacht trekken zonder dat ik iets inhoudelijks te melden heb. Dan zeg ik “Hoi Jeroen”. Hij is nooit te beroerd om vriendelijk om te kijken en hoi terug te zeggen.
Dit weekend voeren wij deze boeiende gesprekken via de telefoon.
So you don’t know what you’ve got until it’s gone…
Ja een opgeruimd huis en boeiende gesprekken!
Hahaaha die rug is zó herkenbaar!