De meeste mensen kunnen gemakkelijk van zichzelf zeggen of ze links of rechts zijn. Ik heb een idee hoe je dit gevoel kunt formaliseren en visualiseren. Het idee is nog in ontwikkeling en misschien heeft iemand het al eens eerder bedacht, maar het komt hier op neer. Als je een politieke ideologie positioneert op een economisch spectrum en een cultureel spectrum, kun je daar een lijn doorheen trekken die volgens mij vrij nauwkeurig aangeeft of de ideologie door de meesten als links of als rechts zou worden aangeduid.
Beide spectra lopen van gericht op de gemeenschap naar gericht op het individu. Op het economische spectrum is dit gemakkelijk te vertalen naar inkomensnivellering (gericht op gemeenschap) en inkomensspreiding (gericht op individu). Links wil inkomensnivellering door een progressieve belastingheffing (rijken betalen meer) en veel subsidieregelingen. Rechts wil juist minder inkomensafhankelijke belastingen en subsidies.
Het culturele spectrum is minder eenduidig, want het omvat verschillende onderwerpen. Per onderwerp kan een ideologie zich meer op gemeenschappelijke waarden of meer op individuele vrijheid richten. Twee ideologieën die hetzelfde ‘scoren’ op het culturele spectrum kunnen daardoor toch heel uiteenlopend zijn, bijvoorbeeld een nationalistische partij en een orthodox christelijke partij.
leuk idee!
moet de anrachist niet rechtsboven staan?
en wat zit er nou in het middenvakje 🙂
Anarchisten zijn eigenlijk niet in te delen. Ze zijn extreem en ze zijn links, daarom staan ze linksboven 😉 haha
O ik heb toch even gekeken en zie deze quote van anarchisme.nl:
“Wat anarchisten met anarchie aanduiden is[…]: de situatie waarin juist helemaal niet geheerst wordt, waar voortdurend geprobeerd wordt alles in de samenleving via samenwerking voor elkaar te krijgen.
[…]
Anarchisme gaat over vrijwillig samenwerken en dus over vrijheid. Er is nog een isme dat over vrijheid gaat, liberalisme, maar liberalen moffelen er ook altijd de vrijheid om anderen uit te buiten tussen. Die heerlijke vrije markt waar je vrijuit kan gaan heersen over anderen. Omdat op de markt het heersen via de portemonnee gebeurt, lijkt het minder erg dan heersen met knoet of geweer — maar heersen blijft het.”
Zoals je ziet, gaat het de anarchist dus om individuele vrijheid, maar niet in economische zin (zie het stukje over uitbuiten, waarin ze zich afzetten tegen het liberalisme).
Overigens, hoe je dat uitbuiten kunt voorkomen met zoveel vrijheid, is mij onduidelijk!