Zwaartekracht

Bij natuurkunde werd uitgelegd wat zwaartekracht was. Dit zat zo basaal in mijn brein genesteld dat het wat moeite kostte om het idee te ontkoppelen. Dat je van een glijbaan naar beneden glijdt, is niet vanzelfsprekend. Ten minste, op de aarde wel, maar in de ruimte niet. Het is zo een fundamentele eigenschap van de wereld dat dingen naar beneden gaan dat het een universele eigenschap lijkt.

Iemand vertelde laatst over een vrouw die geloofde dat de komst van immigranten Nederland zwaarder maakt, waardoor het land sneller zal overstromen. Waarschijnlijk als we allemaal over de aardbol gaan rennen naar één plek, valt de aarde uit zijn baan rond de zon naar beneden. Maar er is geen beneden in het heelal. Een glimp daarvan krijg je als je zwemt. Dan is het mogelijk om op de verticale as te bewegen.

Dit was een inleiding naar het volgende grote euvel: de foutieve uitspraak van het woord ‘graffiti’. Veel Nederlanders (ik vroeger ook) spreken dit woord zo uit: grèvetie. Zoals het engelse woord voor zwaartekracht ‘gravity’. Het woord ‘graffiti’ komt uit het italiaans en behoort zo te worden uitgesproken: grafietie (waarbij de g op z’n Nederlands of Engels kan worden uitgesproken, dat maakt me niet zoveel uit, het gaat om de klemtoon).

Probeer voortaan niet zwaartekracht te zeggen als je spuitteksten bedoelt en verbeter anderen op vriendelijke wijze, niet betweterig, maar uitleggerig. Dan komen we er ooit wel vanaf. We zijn immers ook (behalve Philip Freriks, maar het is sowieso een groot onopgelost mysterie waarom hij nieuwslezer mag zijn) opgehouden met ‘yew York’ te zeggen in plaats van ‘New York’.